Jako psychiatra dziecięcy często spotykam się ze
skomplikowanymi relacjami rodzinnymi. Te komplikacje pogłębiają się w sytuacji
wystąpienia u dziecka choroby, zaburzeń psychologicznych lub psychiatrycznych.
Choroba dziecka jest dla rodzica jednym z najsilniejszych stresorów, tym
silniejszym im więcej niepewności w rodzicach wywołuje sytuacja zdrowotna
dziecka. Dobry psychiatra dziecięcy i psycholog dziecięcy analizuje tę sytuację
zdrowotną w kontekście rodzinnym, ale także przedszkolnym i szkolnym.
Psychiatra dziecięcy czy psycholog dziecięcy dokonując analizy stanu zdrowia
dziecka uwzględnia też jego wpływ na stan emocjonalny, psychiczny i zdrowotny
pozostałych członków rodziny. Zdarza się, że po ustąpieniu zaburzeń u dziecka u
rodziców, czasem u rodzeństwa, dziadków trwają nadal zaburzenia emocjonalne czy
zachowania spowodowane silnym stresem wywołanym chorobą pacjenta.
Dobry psychiatra dziecięcy i psycholog dziecięcy daje opiekę dla całej rodziny,
co czasem wiąże się z wdrożeniem postępowania terapeutycznego u rodziny
pacjenta, a czasem wystarczy rozmowa wspierająca, w której często ponownie
należy udzielić wszelkich informacji na temat dziecka. Pogorszenie
funkcjonowania rodzica najczęściej jest ewidentne i nie wymaga bardzo
wnikliwego wywiadu jak ma to miejsce w przypadku zbierania wywiadu od dziecka.
Zdarza się, że rodzice dziwią się gdy pytam "A Pani jak się czuje?".
Najczęściej reagują zaskoczeniem. Psychiatra dziecięcy podobnie jak psycholog
dziecięcy nie może prowadzić leczenia dziecka w oderwaniu od rodziny. Dlatego
szczególnie zwracam uwagę rodziców na to, aby sami zadbali o siebie bo inaczej
trudno będzie dbać o dziecko. Ma to szczególne znaczenie w przypadku przewlekłych
zaburzeń jak np. autyzm, zespół Aspergera, upośledzenie umysłowe, ale także u
osób po traumie jaką może być np. próba samobójcza dziecka. Zdarza mi się
używać porównania do lotu samolotem. Każdy kto podróżował samolotem widział
instruktaż stewardess dotyczący nakładania maski z tlenem gdy spadnie ciśnienie
w kabinie. Komu jako pierwszemu należy nałożyć maskę dziecku czy sobie?
Instruktaż jasno przekazuje informację, że najpierw maskę zakładamy sobie,
apotem dziecku! Odwrotna kolejność jest opcją ryzykowną, która może zakończyć
się najpoważniejszymi konsekwencjami dla rodzica i dziecka.
Dlatego pamiętaj! Najpierw "załóż maskę" sobie, abyś mógł zadbać właściwie o
swoje dziecko!
Zdrowie i stabilność rodzica jest najważniejszym elementem wychowania i leczenia dziecka!
Pamiętaj, że te same zasady dotyczą również wychowania dzieci, które nie są
obciążone żadnymi chorobami i zaburzeniami.
Zdrowy i stabilny rodzic to zdrowe i stabilne dziecko z poczuciem bezpieczeństwa i miłości rodzicielskiej.
Dobry psychiatra dziecięcy oraz psycholog dziecięcy
prowadzi leczenie w oparciu o tę wiedzę i wie, że to jedyna droga do
skutecznego leczenia Twojego dziecka! W innym wypadku możliwe jest, że nie uda
się uzyskać pełnej skuteczności leczenia.
Co możesz zrobić aby o siebie zadbać?
- odpoczywaj kiedy możesz - są obowiązki, które na prawdę mogą poczekać, potrzeby twojego dziecka nie poczekają. Aby produktywnie poświęcić mu czas musisz mieć na to siłę.
- zadbaj o kondycję i dietę - jesteś tym co jesz, zła dieta może prowadzić do nieodwracalnych zmian w twoim organizmie np. miażdżycy. Ćwiczenia fizyczne poprawią nie tylko kondycję psychiczną, ale i fizyczną. Każdy rodzic wie, że zmęczenie po całym dniu z dzieckiem może osiągać apogeum, ale umiarkowany wysiłek fizyczny w postaci ćwiczeń, rozciągania, choćby 15 minut w domu daje poprawę w zakresie samopoczucia i koncentracji oraz poprawia sen.
- zadbaj o swoje zdrowie - bądź odpowiedzialnym rodzicem i lecz swoje choroby, aby być w stanie pomoc twojemu dziecku w wychowaniu jego własnych, a może zatańczyć na weselu swojego wnuka. Wiele chorób ma swój początek bez przyczyny i już w młodym wieku np. nadciśnienie tętnicze. Nieleczone prowadzi do poważnych i nieodwracalnych zmian w układzie krążenia w tym do choroby wieńcowej i w konsekwencji m.in. zawałów i niewydolności serca.
- znajdź czas dla siebie i zrelaksuj się - długoterminowa opieka nad dzieckiem powoduje przewlekłe zmęczenie, zaniżenie poczucia własnej wartości i atrakcyjności, wątpliwości co własnej pozycji w związku i uczucie zniewolenia oraz ograniczenia naszego życia do pieluch, zupek czy kredek. Nie należy zapominać, że posiadamy dzieci jako dorosłe osoby mające swoje potrzeby, zainteresowania, hobby. Narodziny dziecka to diametralna zmiana w funkcjonowaniu, podobnie jak choroba dziecka czy wystąpienie zaburzeń psychicznych. Nasze poczucie winy pozostawiając dziecko pod opieką, aby np. wyjść do kina blokuje takie aktywności. Czy słusznie? Kto zajmie się naszym dzieckiem lepiej niż my sami, gdy zabraknie nam sił na tę opiekę i sami będziemy wymagali pomocy psychologa czy psychiatry?
- skorzystaj z pomocy specjalisty - jeśli czujesz, że życie cię przerosło psycholog czy psychiatra to osoby, które pomogą odnaleźć właściwy kurs w życiu. Nie musisz zmieniać świata wokół, jeśli zmienisz swoje myślenie to tak jakby świat się dla ciebie zmienił.
- myśl pozytywnie - często jest to trudne, ale wykonalne. Udowodniono, że nawet wymuszony uśmiech poprawia naszą komunikację z innymi osobami i w konsekwencji poprawia samopoczucie.
- korzystaj ze sprawdzonych źródeł informacji medycznych - psychiatra dziecięcy, psycholog dziecięcy, pedagog to najwłaściwsze osoby, aby doradzić wychowawczo. Unikaj nierzetelnych blogów i stron internetowych. Pamiętaj google to wyszukiwarka, która oprócz wielu rzetelnych źródeł wskaże także wiele, które zawierają informacje niesprawdzone, a pozyskane w wyniku indywidualnych doświadczeń lub własnych przekonań. Takie strony często powodują u rodziców silne reakcje lękowe bo "czytałam taką stronę i mój syn na pewno ma autyzm albo zespół Aspergera". Czy warto się tak stresować na własne życzenie?
- wyjedź z rodzina - jeśli to tylko możliwe wyjedź choćby na weekend. To pomaga się zdystansować do własnego życia i pomaga rozładować napięcie.
Polub nas na facebook'u i g+